Green Bay Packers - bilans w ostatnim sezonie 15-1
Bilans 15-1 okazał się niczym dla Packers, którzy przegrali z New York Giants w Divisional Round w poprzednich playoffach. Porażka ta nauczył jednak graczy z Wisconsin pokory oraz dała motywację na sezon 2012. W tym roku Packersi ponownie są głównym faworytem do zdobycia Vince Lombardi Trophy.
Dzięki Aaronowi Rodgersowi pozycja rozgrywającego jest ustawiona na jakieś 8-10 lat do przodu. Rodgers ma 28 lat, a już ma na swoim koncie wygraną w Super Bowl oraz tytuł MVP. W tym wieku dopiero wkracza w swój "prime" i pod jego wodzą Green Bay może śmiało myśleć o sukcesie. Za plecami Rodgersa występować będzie trio biegaczy James Starks, Cedric Benson i Alex Green. Dodatkowo mają jeszcze fullbacka, Johna Kuhna. Kuhn to bardzo uniwersalny zawodnik, który nieźle blokuje, łapie dużo podań, a także biega z piłką przy goal line. Jego wszechstronność sprawia, że jest prawdziwym pupilem kibiców na Lambaeu Field.
Packers dysponują fantastycznymi skrzydłowymi. Greg Jennings i Jordy Nelson są w czołówce WR w lidze, James Jones wykorzystuje każdy podanie do maksimum i jest jednym z najlepszych trzecich skrzydłowych w NFL. W dodatku, Donald Driver powrócił do Green Bay na 14. sezon, a ponadto w drużynie są młodzi Randall Cobb, Tori Gurley i Diondre Borel. Większe zmiany zaszły w linii ofensywnej. Odszedł wieloletni OT Chad Clifton i środkowy Scott Wells, a w jego miejsce wskoczył wieloletni przyjaciel Peytona Manninga Jeff Saturday. Cliftona na lewej stronie zastąpi Marshall Newhouse lub zeszłoroczny debiutant wybrany w pierwszej rundzie Derek Sherrod.
W zeszłym roku ofensywa Packers była trzecią w NFL w kategorii zdobytych jardów i najlepiej punktującą. Defensywa była dla odmiany najsłabszą formacją w całej lidze. Żadna drużyna nie dawała przeciwnikom zdobyć tylu jardów co Packers, a ilość oddanych jardów górą przez nich była największa w historii NFL. Właśnie na ten aspekt położono największy nacisk w Green Bay. Pierwsze pięć wyborów w drafcie Packers poświęcili na graczy defensywnych. W pierwszej rundzie sięgnęli po Nicka Perry'ego z USC. Wszyscy w klubie liczą, że ten młody linebacker będzie dużym wzmocnieniem, a także sprawi, że przeciwnicy mniej skoncentrują się na blokowaniu Clay'a Matthewsa. Wybrani w drugiej rundzie DT Jerel Worthy oraz CB Casey Heyward na tą chwilę są zmiennikami, ale niewykluczone, że Worthy zajmie miejsce jako defensive end, ponieważ dysponuje dużą siłą i szybkością.
Najlepszymi zawodnikami formacji obronnej pozostają Matthews, Desmond Bishop oraz Charles Woodson. Nieznana jest przyszłość safety Nicka Collinsa. Zawodnik leczy kontuzję szyi, podobną do tej Peytona Manninga i nie wiadomo, czy w ogóle jeszcze kiedyś zagra w NFL. Póki co, Packers zdecydowali się nie trzymać Collinsa w składzie i przez to w secondary powstała wielka dziura. Pozostali safety w ekipie z Wisonsin to: Charlie Peprah, Morgan Burnett, rookie Jerron McMillian i M.D. Jennings.
Jeśli Dom Capers wykorzysta potencjał tej defensywy, a kontuzje ominą Aarona Rodgersa, to Packers są najlepszą drużyną w NFC. Kalendarz Packers nie wydaje się być bardzo trudny. W tygodniach 5-9 drużyna z Green Bay mierzy się z Colts, Texans, Rams, Jaguars i Cardinals. Jedynie Texans są w stanie poważnie zagrozić Rodgersowi i spółce. Najtrudniejszy będzie początek sezonu, kiedy rywalami Packers będą po kolei 49ers, Bears, Seahawks oraz Saints. Ciekawym starciem będzie też mecz u siebie w ramach 12. tygodnia przeciwko Giants.
Mimo wszystko powtórzenie bilansu 15-1 wydaje się być zadaniem zbyt trudnym. Nie widzę jednak możliwości, żeby Packers mieli gorszy bilans niż 13-3. To powinno zapewnić przewagę własnego boiska podczas playoffów.
Detroit Lions - bilans w ostatnim sezonie 10-6
Przerwana passa 12 sezonów bez awansu do playoffów sprawia, że Lwy są głodne jak nigdy. Pod wodzą trenera Jima Schwartza w ciągu trzech sezonów zmienili się z drużyny z bilansem 0-16 w jedną z najgroźniejszych i najbardziej widowiskowo grających ekip. Dla wielu to czarny koń do awansu do Super Bowl z NFC.
Dynamiczna ofensywa prowadzona przez Matthew Stafforda staje się z każdym meczem coraz lepsza. Były pierwszy wybór draftu udowodnił, że potrafi zagrać pełne 16 meczów w sezonie. Nikt jednak nie przypuszczał, że udowodni to w tak wielkim stylu. Stafford w zeszłym roku podawał na 5038 jardów i 41 przyłożeń. Nie byłoby to możliwe bez pomocy Calvina Johnsona. "Megatron" zagrał świetny sezon łapiąc prawie 100 podań na 1681 jardów i 16 przyłożeń. Obok Johnsona skrzydłowymi Lions są Titus Young, Nate Burleson i debiutant Ryan Broyles.
Stafford ma do dyspozycji bardzo dobry duet tight endów w postaci Brandona Pettigrew i Tony'ego Schefflera. Biegaczami są Jahvid Best, Mikel Leshoure i Kevin Smith. Best i Leshoure mieli problemy z urazami, a Leshoure dodatkowo z prawem. W ciągu niecałego miesiąca biegacz Lions dwukrotnie był zatrzymywany przez policję.
Tak jak w przypadku Packers, ofensywie Lions nie dotrzymywała kroku defensywa. W każdej znaczącej kategorii Lwy plasowały się w trzeciej dziesiątce NFL. Mimo tego w Drafcie w pierwszych dwóch rundach wybrano graczy ofensywnych: left tackle i skrzydłowego. Siłą Lions w defensywie jest linia. Cliff Avril, Ndamukong Suh, Nick Fairley i Kyle VandenBosch stanowią świetny kwartet. Fairley musi jednak unikać problemów pozaboiskowych, ponieważ w offseason dwa razy był aresztowany. Najlepszym zawodnikiem jest Avril, który w zeszłym roku miał 11 sacków i wymusił sześć strat. Suh jest niewiele gorszy, ale musi ustabilizować formę.
Linebackerami Lions są DeAndre Levy, Stephen Tulloch oraz Justin Durant. Nie jest to może wybitne trio, ale cechuje ich solidność. Tulloch i Levy mieli w zeszłym roku odpowiednio 111 i 109 zatrzymań. W secondary powinni występować Chris Houston i Jacob Lacey na pozycji cornerback, a jako safety zapewne zobaczymy Louisa Delmasa i Amari Spievey'a. Houston w sezonie 2011 miał pięć przechwytów i był liderem młodej secondary. Jeśli utrzyma tę formę, to stać go na występy w Pro Bowl.
Kopaczem Lions od 21 lat pozostaje Jason Hanson. Akcje powrotne powinien wykonywać Stefan Logan, który w sezonie 2010 był rezerwowym w Pro Bowl.
Jeśli Lions znajdą sposób, jak skutecznie atakować dołem, lub pozyskają Maurice Jonesa-Drew, to ich ofensywa będzie piekielnie ciężka to zatrzymania. W defensywie wszyscy gracze muszą poprawić swoją grę, szczególnie secondary. Jeśli to wszystko wypali, to Lions będą mogli myśleć nawet o wygraniu dywizji. Z tegorocznym kalendarzem, i pod warunkiem, że Calvina Johnsona opuści klątwa Maddena, Detroit stać na awans do playoffów drugi rok z rzędu.
Bilans w sezonie 2012: 10-6.
Chicago Bears - bilans w ostatnim sezonie 8-8
Po zeszłorocznej fatalnej końcówce sezonu, kiedy Bears z bilansu 7-3 spadli do 8-8, prezydent klubu Ted Phillips zwolnił menadżera generalnego Jerry'ego Angelo, a w jego miejsce zatrudnił Phila Emery'ego. Zadaniem nowego sztabu było pozyskanie zawodników, którzy poprawiliby ofensywę Bears, która w zeszłym roku była na 24. miejscu w NFL.
Głównymi problemami w ataku Niedźwiedzi w tamtym roku była zbyt krótka ławka rezerwowych oraz słaba linia ofensywna. Po kontuzji Jay'a Cutlera rozgrywającym musiał być Caleb Hanie. Jego statystyki bardzo słabe statystyki: trzy przyłożenia i dziewięć przechwytów w sześciu meczach, nie mogły pomóc Bears w awansie do fazy posezonowej. Dodatkowo kontuzję odniósł najważniejszy gracz ofensywy Matt Forte. Forte nie dość, że był najlepszym biegaczem w drużynie z Wietrznego Miasta, to jeszcze złapał najwięcej podań. Gdy jego zabrakło, biegaczami zostaliMarion Barber i Kahlil Bell. Teraz obu już nie ma w Chicago, a rezerwowym Forte będzie pozyskany z Oakland Michael Bush. Na wypadek kolejnej kontuzji Cutlera sprowadzony został Jason Campbell.
Bears postawili również na poprawę swoich skrzydłowych. Odszedł Roy Williams, ale pozyskano Brandona Marshalla. Skrzydłowy przyszedł z Miami i bardzo dobrze zna się z Cutlerem. Obaj przez dwa sezony występowali w Denver, gdzie byli jednym z najlepszych duetów QB-WR w NFL. W Drafcie Bears wybrali Alshona Jeffery w drugiej rundzie. Były gracz South Carolina Gamecocks mógł być wybrany nawet w top 15 Draftu, ale miał słaby sezon 2011, a przed naborem wyszły na jaw jego problemy z utrzymaniem prawidłowej wagi.
Piętą achillesową drużyny nadal jest linia ofensywna. Bears nie zrobili jednak wiele, by ją polepszyć. Do drużyny doszedł Chilo Rachal, który powinien grać jako left guard. Ponadto w linii są tacy gracze jak J'Marcus Webb i wybór z pierwszej rundy Draftu 2008 Chris Williams, którzy walczą o miejsce na lewej stronie. Webb jest faworytem, bo Williams nie spełnia oczekiwań już od kilku lat. Na prawej stronie miejsce ma Gabe Carimi. Środek linii stworzą Rachal, Roberto Garza i Chris Spencer.
W obronie największe gwiazdy mają już ponad 30 lat, ale obawy o ich formę są nieuzasadnione. Czterech z nich w zeszłym roku zagrało w Pro Bowl. Lance Briggs, Brian Urlacher, Julius Peppers i Charles Tillman, bo o nich mowa, nadal powinni stanowić trzon tej defensywy. Wybrany w pierwszej rundzie Draftu Shea McClellin będzie zmiennikiem Peppersa i Idonije na pozycje defensive end. Niewykluczone, że Bears często będą kopiować tzw. Nascar package, gdzie jeden z nominalnych DE będzie grał jako DT. Wtedy McClellin powinien mieć dużo okazji do gry na bokach linii. Poza Tillmanem secondary w drużynie z Chicago tworzą mało znani i niedoświadczeni gracze. Problemem będzie zestawienie graczy na pozycji safety. Ciekawostka: od sezonu 2004 Bears wystawili aż 56 różnych duetów safety - najwięcej w NFL.
W wietrzynych i zimnych warunkach Chiacgo dobra formacja specjalna to podstawa. Kopacz Robbie Gould, snapper Patrick Manelly i returner Devin Hester to czołówka NFL. Hester prawdopodobnie część akcji powrotnych odda Devinowi Thomasowi lub Ericowi Weemsowi, którzy doszli do Bears w tym offseason. Punterem będzie Adam Podlesh, który ma jedno z silniejszych kopnięć w całej lidze.
Chicago Bears polepszyli całość drużyny, szczególnie skupiając uwagę na dobrych zmiennikach oraz graczach zadaniowych. Straty kadrowe były minimalne, przede wszystkim nie odszedł żaden z liderów Niedźwiedzi. Największym wyzwaniem Bears będą inne drużyny w NFC North. Jeśli jednak uda się im wejść do playoffów, to strzeż się NFC! Bears mają najmocniejszy skład odkąd trenerem jest Lovie Smith.
Kalendarz Bears jest bardzo zróżnicowany. Praktycznie nie mają sytuacji, gdzie grają trzy mecze z rzędu z rywalami z najwyższej półki. Najtrudniejszą serię Bears mają w tygodniach 7-11, gdzie grają kolejno z Lions, Panthers, Titans, Texans i 49ers. Myślę, że taki układ spotkań daje Chicago Bears bilans 11-5 i awans do playoffów.
Minnesota Vikigs - bilans w ostatnim sezonie 3-13
Zdecydowanie najsłabsza drużyna dywizji. Vikings zanotowali najgorszy bilans w historii klubu i są w tej chwili w fazie gruntownej przebudowy. Pierwszy ruchem, jakiego dokonali Vikings na szczeblach kierowniczych było zatrudnienie generalnego menadżera, którym został Rick Spielman. Jego zadaniem było ulepszenie rotacji wśród skrzydłowych, poprawa linii ofensywnej, a w obronie główną uwagę skupiono na secondary.
W ofensywie niewiadomą pozostaje sytuacja Adriana Petersona. Gwiazda drużyny Wikingów wciąż nie wróciła do gry po kontuzji odniesionej 24 grudnia. W meczu przeciwko Redskins Peterson zerwał więzadła w kolanie i spędził więcej czasu w gabinecie zabiegowym, niż na treningach. Peterson jest już w składzie Vikings, ale nie gra w preseason. Być może zobaczymy go na boisku już w tygodniu pierwszym, kiedy Vikings zmierzą się z Jacksonville Jaguars. W wypadku absencji Petersona miejsce w składzie powinien zająć Toby Gerhart, typ biegacza siłowego, którego zadaniem jest raczej zdobywanie kilku jardów w każdym biegu. Jest on jednym z najlepszych zmienników na pozycji RB w NFL.
Vikings podczas offseason zrobili wszystko, by utwierdzić każdego w przekonaniu, że Christian Ponder to ich franchise quarterback. Zeszłoroczny debiutant miał przeciętny sezon, ale w wielu meczach pokazał przebłyski geniuszu. W debiucie w NFL (7. tydzień) omal nie pokonał Green Bay Packers. Później częste drobne urazy i brak wsparcia w ataku sprawiły, że jego statystyki wyglądały gorzej. Teraz otoczenie wokół Pondera powinno być dużo lepsze. W Drafcie z numerem 4. Vikings pozyskali left tackle z USC, Matta Kalila. Do drużyny pozyskano także skrzydłowego Jerome'a Simpsona z Cincinnati oraz tight enda Johna Carlsona. W Drafcie dodano duet skrzydłowych z Arkansas, Jariusa Wrighta oraz Grega Childsa.
Atak górą z Percy Harvinem, Michealem Jenkinsem, tight endem Kylem Rudolphem oraz zawodnikami pozyskanymi na rynku wolnych agentów i w drafcie powinien być dużo lepszy niż w zeszłym roku.
W obronie najgorsza była secondary. Vikings w zeszłym roku pozwalali rozgrywającym przeciwników uzyskiwać rating średnio na poziomie 107,2 co mecz. Tylko jedna drużyna w historii NFL miała gorszy wynik: Detroit Lions z sezonu 2008, kiedy ich bilans wyniósł 0-16. Do drużyny wraca zdrowy Antonie Winfield, który parę lat temu grał w Pro Bowl i Chris Cook. Ponadto pozyskano CB z Chicago Bears Zacka Bowmana i Chrisa Carra z Baltimore Ravens oraz Josha Robinsona w drafcie.
Nowym safety będzie pozyskany w pierwszej rundzie draftu Harrison Smith z Notre Dame. Vikings wymienili swój wybór z drugiej rundy do Baltimore, dzięki czemu wskoczyli z powrotem na wybór 29., gdzie sięgnęli po Smitha. Obok niego zagra Mistral Raymond. Siłą defensywy jest linia. Jared Allen w zeszłym roku był o pół sacka gorszy niż rekord NFL w tej kategorii. Wraz z występującym na drugim boku Brianem Robinsonem byli najlepiej sackującym duetem w lidze. Wśród linebackerów doszło do jednej zmiany, wieloletni kapitan E.J. Henderson odszedł i ustąpił pola młodemu Jasperowi Brinkley'owi. Boki obstawią Erin Henderson i Chad Greenway, również zawodnik na poziomie Pro Bowl.
Cały Draft Vikings można ocenić jako bardzo dobry. Kalil, Smith i Robinson to starterzy, a deut WR Wright i Childs również dostanie sporo piłek. Ponadto wybrano kopacza Blaira Walsha, który dysponuje niezwykle silnym kopnięciem. W rundzie siódmej do Vikings powędrowało dwóch graczy, którzy często znajdowali się na listach 100 najlepszych zawodników draftu: linebacker Audie Cole i DT Trevor Guyton. Najlepszym wyborem może okazać się cornerback Josh Robinson. Najszybszy zawodnik Scouting Combine pobił na uczelni UCF rekordy należące do Asante Samuela, a guru od Draftu Mike Mayock, twierdził, że będzie w szoku jeśli Robinson wypadnie poza pierwszą rundę. Minnesocie udało się go wybrać z numerem 66.
Vikings wybrali chyba najgorszy czas na przebudowę. W dywizji, gdzie pozostałe trzy drużyny powinny mieć dwucyfrową liczbę zwycięstw, a nawet walczyć o Super Bowl, młodzi Vikings nie mają póki co czego szukać. W zeszłym roku problemem drużyny było przegrywanie meczów w końcówce. Pierwsze trzy mecze zeszłego sezonu Vikings przegrali, mimo że w każdym prowadzili różnicą ponad 10 punktów. W tym roku Wikingów stać na wszystko od bilansu 2-14, aż po 8-8. Najwięcej zależy od Christiana Pondera oraz poprawy obrony przeciw podaniom.
Pierwsze dwa mecze Minnesota Vikings grają przeciwko Jaguars i Colts, i można myśleć o początku z bilansem 2-0. Później nadejdą dwa trudne mecze z 49ers i Lions. Następnie Vikings grają z Titans, Redskins, Cardinals, Buccaneers i Seahawks i powinni wygrać tu dwa spotkania. Vikings mają jednak brutalną końcówkę sezonu. Grają mecz z Lions, dwa razy z Bears, dwa razy z Packers, Rams i Texans. Realne szanse Vikings mają tylko w starciu z Rams, a w reszcie przypadków muszą liczyć na łud szczęścia.
Bilans w sezonie 2012: 5-11.
Zdjęcia:
1. Aaron Rodgers, zeszłoroczny MVP, to klucz Green Bay do zdobycia mistrzostwa. (hellyeahgreenbaypackers.tumblr.com)
2. Trener Jim Schwartz musi okiełznać wybuchowe temperamenty swoich zawodników. (prideofdetroit.com)
3. Duet Cutler - Marshall ponownie razem, tym razem w Chicago. (espn.go.com)
4. Vikings liczą, że Christian Ponder to rozgrywający, na jakim można budować przyszłość. (minnesotavikingschat.com)
